|
Tamara Los
Airiños
Airiños, airiños, aires
Airiños da miña tierra
Airiños, airiños, aires
Airiños, leviame a ela.
Sin ela vivir non podo, non podo vivir sin ella,
Ca donde queira que vaia covreme unha sombra espesa,
Covreme unha espesa nuve tan preñada de tormenta,
Tan desoida preñada ca miña vida envenena.
Levaime, levaime airiños,
Como unha folliña seca, que seco tamen me puso,
A callentura que queima.
Ai si no me levais pronto airiños da miña terra,
Si no me levais airiños quizais xa non me coñeza,
Levaime, levaime airiños, levaime donde me espera,
Unha nai que con min chora, un pai que sin min no alenta
Un irman por quen daría a sangre das miñas venas
Un amorciño que aialma a vida lle prometera,
Ai si no me levais pronto eu morrerei de tristeza,
Soio nunha terra extraña donde extraño me alumea,
Donde todo canto eu digo todo me dice extranxeiro,
Ai miña pobre casiña ai meu cuchiño bermello
Non permitais que aqui morra airiños da miña terra
Ainda penso que de morto e de suspirar por ela,
Ainda penso airiños aires que despois de morto sea,
Pases polo campo santo donde enterrado me teñan,
Pases na calada noite ruxindo entre as follas secas,
A mormuxan dos medrosos antras blancas Calaveras,
Ai si no me levais pronto airiños da miña terra
Eivos de berrar airiños airiños levaime a ela
Eivos de berrar airiños airiños levaime a ela
Ai lala, lala, lalalala, airiños levaime a ela.
|
|