|
|
Tamara Los
O Vello E O Sapo (Pucho Boedo)
Da aldea lonxana fumegan as tellas;
Detrás dos petoutos vai póndose o sol;
Retornan prós eidos coa noite as ovellas
Tiscando nas beiras o céspede mol.
Un vello, arrimado nun pao de sanguiño,
O monte atravesa de cara ó pinar.
Vai canso; unha pedra topóu no camiño
E nela sentóuse pra folgos tomar.
-¡Ai! -dixo-, ¡qué triste! , ¡qué triste eu estóu!
I on sapo, que oía, repuso: -¡Cro, cro!
¡Ás ánemas tocan! ... Tal noite como ésta
Queimóuseme a casa, morréume a muller;
Ardéume a xugada na corte, i a besta,
Na terra a semente botóuse a perder.
Vendín prós trabucos bacelos e hortas
E vou polo mundo de entón a pedir;
Mais cando non topo pechadas as portas
Os cans sáienme a elas e fanme fuxir.
-Canta, sapo, canta; tí i eu ¡somos dous!-
I o sapo choroso, cantaba: -¡Cro, cro!
Soliños estamos entrambos na terra.
Mais nela un buraco tí alcontras i eu non;
A ti non te morden os ventos da serra,
I a min as entranas i os ósos me rón.
Tí, nado nos montes, nos montes esperas,
De cote cantando, teu término ver;
Eu, nado entre os homes, dormendo entre as feras,
E morte non hacho, si quero morrer.
-Xa tocan... Recemos, ¡que dicen que hai Dios! ...-
El reza, i o sapo cantaba: -¡Cro, cro!
A noite pechaba, i o raio da lúa
Nas lívidas cumes comenza a brillar;
Curisco que tolle nos álbores brúa
I escóitase ó lexos o lobo oubear.
O probe do vello cos anos cangado
Erguéuse da pedra i o pau recadóu;
Viróu para os ceos o puño pechado,
E cara ós touzales rosmando marchóu
Cos ollos perdidos o na escura estensión,
O sapo quedouse cantando: ¡Cro, cro!.
¡Cro, cro!.
|
|
Formas De Pago 
Colecciones Completas de Tebeos
Carro 
